Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Twitter | Facebook | Google+ |

Διαφήμιση

Διαφήμιση

Οι τρίμετροι Αλεξανδρινοί της μαμάς

της Κατερίνας Γκίκα WikiΑλεξανδρινό, Ποϊνσέτια, Χριστούγεννα

Ψάχνοντας να βρω από πού μας ήρθε ο Αλεξανδρινός έπεσα σε μια μεξικάνικη ιστορία. Παραμονή Χριστουγέννων, ένα φτωχό κοριτσάκι, η Πεπίτα, ήταν γεμάτη στεναχώρια που δεν είχε δώρο να προσφέρει στο νεογέννητο. «Ακόμη και το πιο ταπεινό δώρο, αν το προσφέρεις μέσα από την καρδιά σου, θα είναι ευπρόσδεκτο από τον Χριστό», της είπε ο ξάδερφος της Πέντρο καθώς πήγαιναν στην εκκλησία. Τότε η Πεπίτα γονάτισε στην άκρη του δρόμου και έφτιαξε ένα μπουκέτο με αγριόχορτα... Καθώς έμπαινε στο μικρό παρεκκλήσι του χωριού, κοκκίνισε από την ντροπή της και άρχισε να κλαίει για το τόσο ασήμαντο δώρο της.

Photo: stevesheriw@Flickr
Photo: stevesheriw@Flickr

Τότε μέσα από το μπουκέτο με τα αγριόχορτα ξεπήδησαν βελούδινα κατακόκκινα λουλούδια, που από εκείνη την ημέρα έμειναν γνωστά σαν τα λουλούδια της Άγιας Νύχτας. Εμείς τα  ξέρουμε ως Αλεξανδρινούς, η κοινή τους ονομασία ωστόσο είναι Ποϊνσέτια. Ένας άλλος μύθος των Αζτέκων λέει ότι το πορφυρό φύλλο του λουλουδιού προήλθε από το αίμα μια θεάς που «ράγισε η καρδιά της από αγάπη».

Στην Αμερική η δωδεκάτη Δεκεμβρίου έχει καθιερωθεί ως η «Μέρα της Ποϊνσέτιας» και γιορτάζει όπως η μέρα του Αγ. Βαλεντίνου. Είναι η ημερομηνία που πέθανε ο Joel Poinsett, ο πρώτος πρέσβης των Η.Π.Α στο Μεξικό, που έφερε το λουλούδι στη χώρα του πριν από περίπου δύο αιώνες, οπότε και πήρε το όνομά του. Από εκεί ήρθε στην Ευρώπη και έγινε το δημοφιλές φυτό των Χριστουγέννων.

Στη χώρα μας τους Αλεξανδρινούς τους έχουμε συνηθίσει σε γλαστράκια κυρίως σε εσωτερικούς χώρους, όμως μπορούν κάλλιστα να φτάσουν πολύ ψηλά αν ένα καλό χέρι τους μεταφυτέψει στον κήπο σας και έχουν άφθονο χώμα για να απλώσουν τις ρίζες τους. Στην αυλή του σπιτιού μου στο χωριό έχει αγγίξει τα τρία μέτρα έκαστος και ακόμα παίρνουν μπόι. «Μα τι πίνουν;» ρώτησα την μαμά μου (η αλήθεια βέβαια είναι πως σ’ αυτόν τον κήπο όλα είναι τεράστια).

Photo: bonbayel@Flickr
Photo: bonbayel@Flickr

Μα τι να θέλει ένα φυτό για να πάρει τα πάνω του και να ξεπεράσει ακόμα και τον εαυτό του; Άφθονο χώμα, νερό, φως και μερικά δεσίματα για να μη λυγίζουν τα κλαδιά από το βάρος των λουλουδιών. Μετά την ανθοφορία ένα καλό κλάδεμα θα τα ανανεώσει...

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πρόσφατα άρθρα της Κατερίνας Γκίκα

Πρόσφατα άρθρα στην κατηγορία 'Wiki'