Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Καθώς έφτιαχνα προχτές το γιορτινό στεφάνι μου μ’ όλα τα φυτά της κερκυραϊκής εξοχής, με τριγύριζαν σκέψεις για τον συμβολισμό τους και οι σημαδιακοί στίχοι της Ωδής του Κάλβου. Φέτος δεν μας αξίζει «νικητήριος δάφνη», αυτό είναι σίγουρο, αλλά και ούτε για «μυρτιά και πένθιμο κυπάρισσο» είμαστε ακόμα... Έτσι, λοιπόν, για να αλληλοεξουδετερώνονται όλες οι συμβολικές σημασίες τα έχωσα όλα μέσα, και τα αγριοτριαντάφυλλα γι' αγάπη, και τη λεβάντα για προστασία, και το δεντρολίβανο για πίστη και ενθύμηση, και το φασκόμηλο για σοφία και την ελιά για ειρήνη... σε καλό μας!

Αφού το κρέμασα και το καμάρωνα, όμως, έκανα την εξής διαπίστωση: Πολλή έντονη ήταν η παρουσία της «ψευτόδαφνης» (Viburnum tinus) που στην Κέρκυρα την λέμε «ψωρόδαφνη» - ακόμα χειρότερα! Να λείπουν λοιπόν οι συμβολισμοί! Φυτά του Θεού είναι και τα θέλουμε για την ομορφιά τους, την ευωδιά τους και την ελληνικότητά τους.

Γιατί πρέπει το χριστουγεννιάτικο στεφάνι μας να είναι αγοραστή απομίμηση των αγγλοσαξονικών; Θα μου πείτε, όλη μας η γιορτινή διακοσμητική παράδοση έρχεται από τη Δύση, αυτήν συνηθίσαμε κι αυτήν περιμένουμε κι εμείς και τα παιδιά μας. Η προσπάθεια της (επανα)εισαγωγής του καϊκιού μάλλον απέτυχε. Καλώς ή κακώς, το στολισμένο δέντρο και τα πράσινα κλαδιά με κόκκινους καρπούς μας είναι γνώριμα και αγαπητά. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να καταφύγουμε στις ψεύτικες επινοήσεις των ανθοπωλείων με τις φτιασιδωμένες κουκουνάρες. Με μηδέν έξοδα και λίγο κόπο μπορούμε να φτιάξουμε ένα στεφάνι με τα κοινότατα φυτά που βρίσκουμε  γύρω μας. Είναι τα άγρια φυτά της Μεσογείου που αφθονούν στην ελληνική εξοχή. (Και μη μου πείτε «Μα εγώ μένω στην πόλη!». Μια ώρα στην πιο κοντινή πλαγιά - την Καισαριανή ας πούμε για τους Αθηναίους - θα σας εξασφαλίσει υπεραρκετό υλικό). Τέτοια εποχή οι θάμνοι είναι καταπράσινοι και καρποφορούν.

Εργαλεία:
Ένα κουβάρι με σπάγγο φυσικού χρώματος. Ένα μικρό κλαδευτήρι. Ένα ψαλίδι. Ένα ζευγάρι προστατευτικά γάντια (αν τα χέρια σας είναι ευαίσθητα).

Τα φυτά:
Εγώ (εκτός από τα ανωτέρω) χρησιμοποίησα τα ακόλουθα: Σκίνο, Βελανιδιά, Κουμαριά (φύλλα και άνθη), Κισσό (φύλλα και καρπό), Νάρκισσους, Κυκλάμινα (φύλλα). Κατά σύμπτωση είναι σχεδόν όλα είδη που χρησιμοποιώ και στην κουζίνα. Η ποικιλία είναι αρκετά μεγάλη γιατί τα έχω όλα πρόχειρα, αλλά εσείς θα βάλετε ό,τι θέλετε και ό,τι βρείτε. (Και μόνο με σκίνο, μυρτιά και κυπαρίσσι ή πεύκο γίνεται ένα υπέροχο στεφάνι.)

Το τσέρκι:
Τη βάση του στεφανιού τηn φτιάχνουμε πλέκοντας 3-4 κλαδιά κισσού, ξεκινώντας από ένα και συνεχίζοντας με τα άλλα, στερεώνοντας τις άκρες, πλέκοντάς τις ανάμεσα στα κλαδιά. Έχετε υπ' όψιν σας ότι το τσέρκι πρέπει να είναι αρκετά μικρότερο απ' το στεφάνι που θέλετε να φτιάξετε. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το τσέρκι έχει διάμετρο 35 εκ. και το τελειωμένο στεφάνι 50 εκ. Αν δε σας βρίσκεται εύκολα κισσός ή άλλο ευλύγιστο κλαδί, μπορείτε να κάνετε ένα στεφάνι από συρμάτινη κρεμάστρα του καθαριστηρίου αλλά δεν βολεύει τόσο στα επόμενα στάδια γιατί γλιστράει.

Οδηγίες:
• Κόβουμε τα φυτά σε κλαράκια μήκους 10-15εκ.

• Συνδυάζουμε 4-5 μαζί σε μπουκετάκια στερεωμένα με σπάγκο. Θα χρειαστούν πολλά μπουκετάκια (πάνω από 40 στο συγκεκριμένο στεφάνι). Αν τα μπουκετάκια είναι ομοιογενή (από το ίδιο φυτό), το στεφάνι θα γίνει πιο στυλιζαρισμένο. Το δικό μου με ανακατεμένα είναι πιο φυσικό.

• Αρχίζουμε και δένουμε 4-5 ματσάκια μαζί πάνω στο τσέρκι με τα κοτσάνια παράλληλα με το σώμα του και όλα προς την ίδια κατεύθυνση.

• Συνεχίζουμε, προς την ίδια κατεύθυνση πάντα και πολύ πυκνά, δένοντας σφιχτά κάθε 3-4 ματσάκια έως ότου συμπληρωθεί. Αν στο τελικό στεφάνι βλέπουμε κενά ή αραιά σημεία, μπορούμε να μπήγουμε πυκνά κλαράκια να τα καλύψουμε ή, εν ανάγκη, να προσθέσουμε ολόκληρα ματσάκια δεμένα στο πίσω μέρος.

• Προσθέτετε, αν θέλετε, κορδέλα ή και στολίδια δέντρου.

Η διαδικασία είναι εύκολη μα χρονοβόρα, αλλά αν επιστρατεύσετε φίλους ή παιδιά να φτιάχνουν μπουκετάκια πάει πολύ γρήγορα... σε μιάμιση ώρα είναι έτοιμο το στεφάνι που, ανάλογα με τα φυτά που θα διαλέξετε, μπορεί να παραμείνει φρέσκο για εβδομάδες σε θερμοκρασίες εξωτερικού χώρου. Στο δικό μου μαράθηκαν μόνο οι νάρκισσοι και τα άνθη της κουμαριάς. Τα άνθη της ψευτόδαφνης, που δεν χρησιμοποίησα αυτή τη φορά γιατί δεν έχουν ανοίξει ακόμα, κρατάνε πολύ περισσότερο.