Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Η πρώτη κολοκύθα της Αιγυπτιακής Ελλύφης απο το κτήμα μας κόπηκε σε κατάσταση προχωρημένης ωρίμανσης, γεγονός το οποίο προκάλεσε έντονη ανησυχία στην παρέα. «Είσαι σίγουρη ότι αυτό το σάπιο πράγμα θα γίνει σφουγγάρι;». Δεν ήμουν καθόλου σίγουρη αλλά όλες οι οδηγίες που είχα διαβάσει στα Ίντερνετ συμφωνούσαν σε αυτό το σημείο: κόβουμε τις κολοκύθες όταν η φλούδα τους έχει χάσει το πράσινο χρώμα της και φαίνεται στα όρια του σαπίσματος.

Οπως αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων, οι οδηγίες ήταν σωστές. Ξεφλούδισα την κολοκύθα με τα χέρια μου, εύκολα και γρήγορα, κι από «σάπιο πράγμα» μεταμορφώθηκε σε ένα ολοζώντανο, φυσικό σφουγγάρι. Το έκοψα στη μέση για να βγάλω τα σπόρια – τα οποία τοποθετήθηκαν στο Σποροφυλάκιον της οικογένειας – και αμέσως μετά ξαναμπήκα στα Ίντερνετ ψάχνοντας πληροφορίες για την επεξεργασία του σφουγγαριού πριν τη χρήση.

Κάποιοι πλένουν τις λούφες σε κρύο νερό και τις αφήνουν στον ήλιο για να στεγνώσουν. Κάποιοι άλλοι τις βουτάνε σε διάλυμα νερού με οξυζενέ για να τις απολυμάνουν και να τις ασπρίσουν. Και στις δύο περιπτώσεις η λούφα μαλακώνει αρκετά και γίνεται κατάλληλη για όσους δεν αντέχουν τα σκληρά σφουγγάρια.

Μπορούμε να την κόψουμε σε όποιο σχήμα θέλουμε χρησιμοποιώντας κοφτερό μαχαίρι και να κάνουμε μια μικρή τρύπα στην άκρη, από την οποία να περάσουμε ένα κομμάτι σχοινί για να την κρεμάμε μετά τη χρήση. Οι λούφες είναι ευαίσθητες στην υγρασία και πρέπει να στεγνώνουν καλά για να μη μαυρίσουν και σαπίσουν. Λίγη ηλιοθεραπεία από καιρού εις καιρόν αυξάνει το προσδόκιμο της ζωής τους.

Το επόμενο στάδιο είναι να φτιάξω σαπούνι με λούφα, για πλύσιμο και απολέπιση, με μία κίνηση. Ο πιο απλός τρόπος είναι να κόψω τη λούφα σε  στρογγυλές φέτες, να τις βάλω σε φορμάκια σιλικόνης και να τις περιχύσω με σαπούνι γλυκερίνης που θα λιώσω σύμφωνα με τις οδηγίες της Αλέκας Κυφιώτη. Επειδή όμως το '14 ήταν καλή χρονιά για τις ελιές και το λάδι μας, μπορώ να προσπαθήσω για το δικό μου σαπούνι, ακολουθώντας τα βήματα της Μαρίας Σκόκου.