Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Σύμφωνα με τους θρύλους των Iroquois το καλαμπόκι, το φασόλι και το κολοκύθι θεωρούνται τρία αχώριστα αδέλφια που σε συγκαλλιέργεια ευδοκιμούν περισσότερο. Η παραδοσιακή συγκαλλιέργεια αυτών των φυτών στα ίδια αναχώματα ήταν ευρέως διαδομένη μεταξύ των ενδογενών φυλών της Αμερικής. Είχε παρατηρηθεί ότι η κοινή καλλιέργεια των τριών φυτών μακροπρόθεσμα βελτιώνει τη γονιμότητα του εδάφους σε σχέση με τη μονοκαλλιέργεια του καλαμποκιού, που με τον χρόνο αφαιρεί από τη γη όλα τα ωφέλιμα ιχνοστοιχεία.

Μάλιστα οι Iroquois ευγνωμονούσαν τόσο αυτά τα τρία φυτά, που τα λάτρευαν ως θεότητες και τα θεωρούσαν πνευματικές αδελφές με το όνομα «De-o-ha-ko» (υποστηρικτές), καθώς πίστευαν ότι το ένα φυτό επιβλέπει την ευτυχία του άλλου και επειδή οι καρποί αυτών των φυτών τους παρείχαν πολλές θερμίδες με ποικιλία από ωφέλιμα ιχνοστοιχεία. Επίσης οι καρποί τους είναι πιο εύκολο να συντηρηθούν σε σύγκριση με άλλους.

Το καλαμπόκι, χάρη στην δομή του, θα δημιουργήσει ένα φυσικό υποστύλωμα ώστε να αναρριχηθούν τα φασόλια. Τα φασόλια με τη σειρά τους έχουν την ικανότητα να τρέφουν με άζωτο το έδαφος, στοιχείο απαραίτητο για την καλλιέργεια του καλαμποκιού. Ακόμα τα φασόλια θα υποστηρίξουν τα καλαμπόκια, δένοντάς τα μεταξύ τους ως ένα φυσικό νήμα και προστατεύοντάς τα από τους δυνατούς ανέμους. Το κολοκύθι, ανάμεσα στα άλλα φυτά, χάρη στα πολύ μεγάλα φύλλα του, θα προστατέψει το έδαφος από της ακτινοβολίες του ήλιου, διατηρώντας την υγρασία και την γονιμότητά του. Ακόμα η πλούσια βλάστηση του κολοκυθιού θα λειτουργήσει ως χλωρή λίπανση, σκεπάζοντας το έδαφος με τα παλιότερα φύλλα, δημιουργώντας περισσότερη γονιμότητα και υγρασία στο χώμα. Επίσης τα κολοκύθια θα λειτουργήσουν ως προστασία από ζιζάνια και παράσιτα χάρη στα αγκάθια του κορμού τους, προστατεύοντας παράλληλα και τα «αδέρφια» τους.

Η συγκεκριμένη τεχνική καλλιέργειας συντήρησε για πολλά χρόνια την αγροτική φυλή των Iroquois, χωρίς τη χρήση χημικών λιπασμάτων και φαρμάκων που είναι απαραίτητα για τη σύγχρονη καλλιέργεια καλαμποκιού. Ακόμα εκτιμήθηκε και από τους πρώτους Ευρωπαίους μετανάστες στην αμερικανική ήπειρο, που χάρη σε αυτή κατάφεραν να επιβιώσουν και να χτίσουν τον νέο κόσμο του αμερικανικού ονείρου. Για αυτό τον λόγο γιορτάζεται και η ημέρα ευχαριστιών (thanksgiving), που παραδοσιακά είχε τους καρπούς αυτών των φυτών στο τραπέζι.

Το μυστικό στην επιτυχία αυτής της τεχνικής είναι η σωστή επιλογή ποικιλιών με βάση το κλίμα και επομένως η προσεκτική παρατήρηση του καιρού και οι κατάλληλες αποστάσεις φύτευσης. Σύγχρονες ποικιλίες καλαμποκιού και κολοκυθιού δεν θα ωφεληθούν από την εν λόγω τεχνική, καθώς είναι πολύ απαιτητικές και, αντί να υποστηρίξουν, θα πνίξουν η μία την άλλη. Τα σπόρια που προέρχονται από καλαμπόκι με μικρό κοκκάρι, όπως τα κόκκινα, τα μαύρα και τα πολύχρωμα καλαμπόκια, είναι ιδανικά. Τα κολοκύθια με μικρή ρίζα και με πολλά αγκάθια στον κορμό είναι τα καταλληλότερα. Τα φασόλια πρέπει να είναι αναρριχώμενα και όχι καθιστά ώστε να «σκαρφαλώσουν» στα καλαμπόκια.

Θα αφρατέψουμε κομμάτια γης σε σχήμα κύκλου με διάμετρο 20 εκ. για κάθε 1,5 μέτρο. Στη συνέχεια θα φυτέψουμε περιφερικά κάθε κύκλου τέσσερα καλαμπόκια - αυτό θα ωφελήσει την καλύτερη γονιμοποίηση του καλαμποκιού για περισσότερο καρπό. Μπορούμε σε κάθε θέση να τοποθετήσουμε περισσότερο από ένα σπόρι και να διατηρήσουμε το δυνατότερο φυτό. Μόλις τα καλαμπόκια φτάσουν τα 10 εκ. στο ύψος, τότε είναι και η καταλληλότερη στιγμή να σπείρουμε φασόλια, στον ίδιο κύκλο με τα καλαμπόκια, και ανάμεσά τους κολοκύθια, μεταξύ των κύκλων. Με τη σωστή παρατήρηση και εμπειρία θα βρείτε ποια είναι η ιδανική απόσταση μεταξύ των φυτών στο δικό σας κλίμα και έδαφος, πόσα φυτά και ποιες ποικιλίες ωφελούν περισσότερο το μποστάνι σας.