Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Δύο ειδήσεις αυτή την εβδομάδα, μιά καλή και μιά κακή, μου δώσανε αφορμή να γράψω για το ελληνικό ελαιόλαδο των δύο ταχυτήτων, το χύμα και το τυποποιημένο, όπως τα βλέπω να εξελίσσονται μέρα με τη μέρα. 

Η πρώτη (πολύ) καλή είδηση αφορά στην ανακήρυξη ενός ελληνικού εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου, το “eleon” από την Χαλκιδική σαν το πρώτο των πρώτων από όλες τις χώρες στον διαγωνισμό TerraOlivo 2015 που γίνεται κάθε χρόνο στο Ισραήλ με πάρα πολλές συμμετοχές. 

Η δεύτερη (πολύ) κακή είδηση αφορά στην ανάδειξη του έλληνα ελαιοπαραγωγού, από το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιολάδου, σαν τον πιό φτωχό παραγωγό της Μεσογείου αφού το ελληνικό χύμα ελαιόλαδο πουλήθηκε με τιμές παραγωγού κατά 9% χαμηλότερες από τις τιμές που πέτυχαν οι παραγωγοί της Τυνησίας.(δες). 

Αυτό είναι εκπληκτικό αν σκεφτεί κανείς ότι η Ισπανία φέτος είχε μία καταστροφική χρονιά όπως και η Ιταλία, γεγονός που θα οδηγούσε το ελληνικό ελαιόλαδο, σύμφωνα με αρχικές προβλέψεις, σε ρεκόρ υψηλών τιμών και ποσοτήτων. Τότε γιατί το τυνησιακό χύμα ελαιόλαδο πουλιέται πιό ακριβά από το ελληνικό ενώ και το τούρκικο ελαιόλαδο ανέβηκε τόσο πολύ επίσης σε ποσότητα αλλά και σε πανηγυρικά υψηλές τιμές;

Η Τυνησία έχει δουλέψει πολύ το θέμα της διασφάλισης της ποιότητας του χύμα ελαιολάδου και έτσι έχει αποκτήσει μια πολύ καλή φήμη μεταξύ των ιταλών αγοραστών. Πράγμα που σημαίνει ότι ο αγοραστής (συνήθως Ιταλός) έχει κρατική έγγραφη πιστοποίηση για το προϊόν προτού αυτό φύγει από την Τυνησία. Το κάθε φορτίο έχει εξεταστεί πρώτα οργανοληπτικά - για να φανεί αν είναι ή δεν είναι εξαιρετικό παρθένο - και μετά από χημικής πλευρά για την οξύτητα , κλπ. Κατόπιν εκδίδεται το αντίστοιχο πιστοποητικό. Εδώ εμείς τι πιστοποίηση έχουμε για τα φορτία που εξάγονται και από ποιόν; Από κανέναν. 

Αν ρωτήσει δε κάποιος τους μεγάλους έλληνες εξαγωγείς χύμα φορτίων θα ακούσει περιστατικά επιστροφής όχι μόνο φορτίων πορτοκαλιών με υπολλείματα φυτοφαρμάκων από ψεκασμούς αλλά και φορτίων πιστοποιημένων βιολογικών ελαιολάδων, με ή χωρίς εισαγωγικά στην λέξη “πιστοποιημένα”. Επομένως εξακολουθούμε να κοιμόμαστε πάνω στον μύθο του κατά 80% εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου μας και ιδού τα αποτελέσματα: 
Οι Tυνήσιοι, σε μια χρονιά τεράστιας παραγωγής, μάλιστα και με κόστος παραγωγής το 60% του δικού μας κόστους, πουλάνε το χύμα τους 15% ακριβότερα από το δικό μας. Και ακολουθούν και οι Τούρκοι που κάνουν άλματα σε ποσότητες και ποιότητα με σωστές επαγγελματικές οργανώσεις, πάνελς γευσιγνωσίας, συνεργασίες με ιταλούς τεχνικούς, κλπ. Ενώ εδώ, βήματα προόδου βλέπω σε ρυθμό χελώνας και αυτά από προσπάθειες ιδιωτών. Το Υπουργείο Γεωργίας κοιμάται όρθιο. 

Από την άλλη μεριά έχουμε το “χρυσάφι" μας, το χύμα ελαιόλαδο που φεύγει με τα βυτιοφόρα, για το οποίο, όμως δεν υπάρχει κανένας κρατικός έλεγχος παρακολούθησης από άποψη ποιότητος. Γιατί δεν εφαρμόζεται η περίφημη ιχνηλασιμότητα εδώ και 2 η 3 χρόνια, που θα περιορίσει τις λαθραίες μετονομασίες φορτίων από άλλες χώρες, με αποτέλεσμα να μας εγκαλούν συνέχεια από την ΕΕ ; Τι κατάσταση είναι αυτή που την ανεχόμαστε όλοι εμείς που πονάμε το προϊόν; Και όλα αυτά με την ανοχή και τη συνενοχή των κλαδικών επαγγελματικών ενώσεων ελαιολάδου! Πότε θα ξυπνήσουμε; Ετσι θα πάμε μπροστά; Πρέπει να πάμε στην δραχμή για να φτιάξουμε όλα αυτά; … Δεν νομίζω...

Τώρα, η εξαιρετικά ενδιαφέρουσα περίπτωση του ελαιολάδου “eleon” από την Χαλκιδική που βραβεύτηκε σαν το καλύτερο από όλες τις συμμετοχές στον διαγωνισμό του Ισραήλ μόνο τυχαία δεν είναι. Αν δει κανείς στο σάιτ της εταιρείας τις εγκαταστάσεις των δεξαμενών κλπ, θα καταλάβει ότι αυτοί που το παράγουν (δεν τους ξέρω, αλλά θα τους γνωρίσω, ελπίζω) φαίνεται ότι διαθέτουν μεράκι, επαγγελματισμό και χρηματοδότηση βέβαια. Επίσης, άψογες εγκαταστάσεις, υποδειγματικές για σεμινάριο. 

Το λέω πολύ συχνά και το επαναλαμβάνω και εδώ: Ο χώρος του τυποποιημένου ελληνικού ελαιολάδου είναι ακόμα στα σπάργανα και όσοι το καταλάβουν και κάνουν τις σωστές κινήσεις και ξεχωρίσουν με την ποιότητα τους θα πάνε (πολύ) μπροστά! Είναι προς το παρόν χωρίς σοβαρό ανταγωνισμό σε μια αγορά που ακόμα “ψάχνεται” και είναι ακόμα στην γραμμή εκκίνησης. ΄Ηδη, αρκετοί μικροί παραγωγοί έχουν αρχίσει και παράγουν και τυποποιούν μικρές ποσότητες μεν αλλά με πολύ ποιοτικότερα ελαιόλαδα σε σύγκριση με δύο η τρία χρόνια πριν. Αυτό μας δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε στο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο.