Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Μικρή μπορούσα να περάσω ώρες ολόκληρες χαζεύοντας πανύψηλους τοίχους φορτωμένους με κισσούς. Επηρεασμένη μάλλον από τη Μαίρη Λένοξ -την ξεροκέφαλη κι ανάγωγη ηρωίδα του βιβλίου «Μυστικός Κήπος»- φανταζόμουν ιστορίες ολόκληρες για όσα και όσους κρυβόντουσαν πίσω τους. Όσο πιο πλούσιο ήταν το δάσος των κισσών, τόσο πιο πολύ οργίαζε η φαντασία μου και ως «σωστό» παλιόπαιδο έκανα τα πάντα για να τρυπώσω στην άλλη πλευρά και να περιεργαστώ τα ίχνη ενός άλλου σύμπαντος.

Πλέον δεν σκαρφαλώνω - εντάξει, σκαρφαλώνω όχι όμως τόσο συχνά κι αυτό να μείνει μεταξύ μας - σε κισσοφορεμένους τοίχους και κάγκελα κι έχω δημιουργήσει τα δικά μου μικρά δασάκια από κισσούς. Και σας διαβεβαιώνω πως δεν υπάρχει πιο βολικό φυτό για να καλύψεις πέργκολες, φράχτες τοίχους, κάγκελα κ.ο.κ ή ακόμα ακόμα και το έδαφος σε ένα άχαρο παρτέρι. Και μάλιστα χωρίς καμία ιδιαίτερη φροντίδα, μιας και ο κισσός είναι από τα πιο καλόβολα φυτά.

Ο κισσός -που έχω να σας πω ότι ήταν γνωστός στους αρχαίους Έλληνες, ονομαζόταν «Διονύσιον», καθώς ήταν αφιερωμένος στο θεό Διόνυσο και θεωρείτο σύμβολο της αθανασίας και αντίδοτο για το hangover-  αναπτύσσεται σε όλα τα εδάφη, ακόμη και στα πιο φτωχά, αντέχει τόσο στους καύσωνες όσο και στο άγριο κρύο και τα βγάζει πέρα με τους πιο εχθρικούς ανέμους.

Θα δώσει τον καλύτερο εαυτό του παντού και πάντα, έχει ωστόσο μια αδυναμία στα σκιερά, υγρά σημεία ενώ τα περνάει μια χαρά κι ως φυτό εσωτερικού χώρου. Μάλιστα, σύμφωνα με έρευνες της Nasa, ο κισσός είναι βάλσαμο για το σπίτι καθώς απορροφά από τον αέρα βλαβερές ουσίες καθαρίζοντας έτσι την ατμόσφαιρα.

Έχει, ωστόσο, ένα μειονέκτημα. Αν απλωθεί στον κήπο ή τη βεράντα σας και το φύλλωμά του δεν καθαρίζεται και δεν αραιώνεται, μπορεί να γίνει καλή κρυψώνα για ποντικάκια και έντομα. Πριν αγχωθείτε, να σας πω ότι χρειάζεται απλώς και μόνο να τον κλαδεύετε συχνά.

Ευκολάκι είναι και ο πολλαπλασιασμός του που, μπορεί να γίνει με 2 τρόπους:

1^ος
Κόβουμε μία άκρη από κάποιο κλαδάκι, την τοποθετούμε σε ένα βαζάκι με νερό και το αφήνουμε σε κάποιο σημείο του σπιτιού με άφθονο φως. Μόλις πετάξει ρίζες, το φυτεύουμε σε ένα μικρό γλαστράκι, ποτίζουμε όταν το χώμα στεγνώνει και μετά από 2-3 μήνες, που οι ρίζες του θα έχουν δυναμώσει, το μεταφυτεύουμε στη μόνιμη θέση του.

2^ος
Βάζουμε μια νέα γλάστρα γεμάτη αφράτο χώμα δίπλα σε έναν γεροδεμένο κισσό, ξεχωρίζουμε ένα κλαδί του και, χωρίς να το κόψουμε, το βυθίζουμε στη γλάστρα. Μόλις βγάλει ρίζες, το κόβουμε από το μητρικό φυτό και έχουμε έτοιμο στη γλάστρα μας ένα νέο φυτό!

Σε καλή μεριά…

Περισσότερα άρθρα της Μαρίας Πετρίδη