Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Όταν καλλιεργούμε αποκλειστικά ένα είδος φυτού στο μποστάνι μας (μονοκαλλιέργεια), τότε εκείνο γίνεται στόχος από περισσότερους θηρευτές του συγκεκριμένου φυτού καθώς εντοπίζεται πολύ εύκολα από μεγάλη απόσταση. Επίσης τα φυτά που είναι όμοια θα έχουν παρόμοια πρόσβαση και απορρόφηση σε ιχνοστοιχεία από το έδαφος. Με την πάροδο του χρόνου, και αν επιμείνουμε στην καλλιέργεια του ίδιου φυτού, θα εξαντλήσουμε τις συγκεκριμένες θρεπτικές ουσίες. Δημιουργείται, λοιπόν, ανισορροπία μεταξύ των στοιχείων του εδάφους, καθώς κάποια εξαντλούνται και κάποια μένουν σε περίσσεια, με αποτέλεσμα τα φυτά να είναι όλο και πιο αδύναμα και να μετατρέπονται σε ιδανική φωλιά για βλαβερά έντομα και παθήσεις.

Οι αγρότες για να αποφύγουν αυτό το πρόβλημα, όταν δεν υπήρχαν τα χημικά πρόσθετα, εφάρμοζαν την τεχνική της αμειψισποράς. Αμειψισπορά είναι η εναλλαγή καλλιεργειών στο ίδιο χωράφι με σκοπό τον εμπλουτισμό του εδάφους με συστατικά που άλλα φυτά απορροφούν και άλλα αποδίδουν στο έδαφος. Η αμειψισπορά μπορεί να επιτευχθεί με διαφόρους τρόπους στο μποστάνι μας.

Ο πρώτος είναι ο τρόπος της περιστροφής, όπου χωρίζουμε το μποστάνι μας σε τέσσερα ή περισσότερα νοητά τμήματα. Σε κάθε τμήμα φυτεύουμε φυτά μιας συγκεκριμένης οικογένειας και, μετά από κάθε σοδειά, θα φυτέψουμε μια διαφορετική οικογένεια φυτών. Περιστρέφοντας τα είδη μέσα στο μποστάνι, μετά το τέλος της κάθε σοδειάς, θα πετύχουμε και ανάλογη περιστροφή στην απορρόφηση των ιχνοστοιχείων. Μπορούμε να χωρίσουμε τα φυτά μας στα ψυχανθή (όσπρια), στα κονδυλώδη / σαρκόριζα (πατάτα, καρότο, ραπάνι), στα σαλατικά (μαρούλι, λάχανο, σπανάκι και ρόκα) και στα καρπού (ντομάτα, πιπεριά, κολοκύθα).

Ο δεύτερος τρόπος είναι της συστηματικής σποράς άγριων φυτών, ανάμεσα ή και κατά την διάρκεια των καλλιεργειών μας, της αγρανάπαυσης. Στο τέλος κάθε καλλιέργειας θα σπείρουμε κάποια ποικιλία από ωφέλιμα φυτά με σκοπό να προετοιμαστεί του έδαφος κατάλληλα για την επόμενη καλλιέργεια. Μετά από την καλοκαιρινή καλλιέργεια μπορούμε να σπείρουμε κουκιά, σινάπι και σίκαλη. Μπορούμε να τα αφήσουμε να τελειώσουν το κύκλο τους ή μπορούμε να τα κόψουμε και να τα αφήσουμε στο έδαφος όταν θελήσουμε να φυτέψουμε τα χειμερινά.

Θα ήταν ωφέλιμο να αφήσουμε μερικά από τα φυτά ανάμεσα στα χειμερινά μας ώστε να επωφελούνται από την συγκαλλιέργεια αλλά επίσης και για να παράγουν σπόρια και να γίνεται στο εξής η διαδικασία αυτόματα κάθε χρόνο. Πριν ή ανάμεσα από τα καλοκαιρινά μας μπορούμε να σπείρουμε φαγόπυρο, τριφύλλι και βίκο.

Ο τρίτος τρόπος είναι ανάλογος των προηγούμενων αλλά δεν απαιτεί τόση οργάνωση, η πολυκαλλιέργεια. Εδώ φυτεύουμε ανακατεμένα όλων των ειδών τα φυτά στο ίδιο μέρος. Με την πλούσια ποικιλία από διαφορετικά είδη φυτών μπορούμε να εγγυηθούμε την αρμονία στο έδαφος από ιχνοστοιχεία αλλά και την ισορροπία μεταξύ των ωφέλιμων και των επικίνδυνων εντόμων και μικροοργανισμών.