Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Μετά την επίσκεψή μας με την ομάδα γευσιγνωστών “Varietals” σε έξι ελαιοτριβεία στο Μαρόκο, είχα αποφασίσει να μη γράψω τίποτα σχετικό και για όλα αυτά που μας ξάφνιασαν θετικά ώστε να μην αρχίσω πάλι τις συγκρίσεις, τις γκρίνιες και τα διάφορα τέτοια. Οταν όμως πριν από λίγο άνοιξα και περιηγήθηκα τυχαία στο site του “Εθνικού Συμβούλιο Ελιάς και Ελαιολάδου της Τουρκίας” τα πήρα κατακέφαλα... Είπα, και οι Τούρκοι; Εκεί, λοιπόν, μεταξύ άλλων βρήκα και διάβασα το διάταγμα ίδρυσης του Οργανισμού τους από το 2007. Νομίζω ότι αξίζει να ρίξει κάποιος μια ματιά στο κείμενο για να καταλάβει τι σημαίνει συγκρότηση και λειτουργία οργάνων και τότε θα κατανοήσει τον εκνευρισμό μου (το έβαλα στoν αυτόματο μεταφραστή του google και μια χαρά) resmigazete.gov.tr/eskiler/2007.

Πέρα, λοιπόν, από αυτό το site (το οποίο περιέχει και πολλές πληροφορίες για το ποιοτικό ελαιόλαδο) σας μεταφέρω τώρα στην Αφρική, στο Μαρόκο. Εκεί η έκπληξη όλης της διεθνούς ομάδας μας ήταν μεγάλη κυρίως για την πρόοδο που έχουν κάνει τα τελευταία 10 χρόνια, με δύο ερευνητικά Ινστιτούτα για την ελιά και το ελαιόλαδο (ένα δημόσιο και ένα ημι-δημόσιο), με αφοσιωμένους επιστήμονες που συναντήσαμε και συζητήσαμε για το έργο που παράγουν και, το κυριότερο για μένα, ήταν αυτό που έγραφε μια πινακίδα μέσα στα εργαστήρια: «εργαζόμαστε με σκοπό να αυξήσουμε το εισόδημα των παραγωγών»! Τι ωραίο στ’ αλήθεια! Βέβαια, σχετικά μικρές ποσότητες ελαιολάδου ακόμα στο Μαρόκο είναι υψηλής ποιότητος αλλά σε λίγα χρόνια νομίζω θα συναγωνίζονται ποιοτικά πολλές χώρες.

Το Ινστιτούτο Agropole στο Μακνές (πρωτεύουσα του ελαιολάδου στο Βόρειο Μαρόκο) έχει μέσα στο πεντακάθαρο, καταπληκτικό του κτίριο ένα δικό του κανονικό ελαιοτριβείο τελευταίας τεχνολογίας, το οποίο δουλεύει με αυστηρές προδιαγραφές για παραγωγή υψηλής ποιότητος ελαιολάδου, εργαστήρια πλήρως εξοπλισμένα με φασματοφωτόμετρα (πολυφαινόλες γαρ) τα οποία... λειτουργούν, αίθουσα γευσιγνωσίας, πιστοποιημένο ενεργό πάνελ, και ό,τι άλλο μπορείς να ονειρευτείς ότι μπορεί να χρειάζεται ένα ιδανικό ινστιτούτο για να προχωρήσει σε μια χώρα ο τομέας της ελιάς και του ελαιολάδου.

Στο Μακνές διατηρούν βάση φυτών (δέντρων) για 592 ποικιλίες ελιάς! Πραγματικές, ζωντανές, τέσσερις από κάθε ποικιλία, με τις οποίες πειραματίζονται εδώ και χρόνια, προσπαθώντας να βρουν τις πιο παραγωγικές και κατάλληλες ποικιλίες για το κλίμα στο Μαρόκο. Αρχικά ξεκίνησαν με 28 διεθνείς ποικιλίες σε έναν πειραματικό ελαιώνα το 1985 (!), από 10 δέντρα η καθεμία ποικιλία, οι οποίες χρησιμοποιούνται και αυτές για μελέτες.

Με τη βοήθεια του, επί 10 χρόνια διευθυντή του Ινστιτούτου, Δρ. Ouazzani το Ινστιτούτο Agropole έχει κάνει εξαιρετική δουλειά βασιζόμενο στη χρηματοδότηση ιδιωτών (οι Γάλλοι εκεί έχουν παράδοση γενεών) και του Βασιλιά Χασάν. Όπως μας εξήγησε ο Δρ. Ouazzani, όλες οι μελέτες γίνονται στοχεύοντας στο να επιλύσουν πρακτικά θέματα στην παραγωγή του ελαιολάδου ενώ παράλληλα φροντίζουν για την ενημέρωση των παραγωγών πάνω στην γευσιγνωσία, προδιαγραφές, κλπ. Κάνουν εθνικό διαγωνισμό για το ελαιόλαδο και δεν έχουν κάποιο κόμπλεξ να καλούν για κριτές διεθνείς γνωστούς γευσιγνώστες, όπως κάνει άλλωστε και η Τουρκία. Στο άλλο μεγάλο Ινστιτούτο τους για την ελιά (ΙΝRA), είχαν πινακίδες που έγραφαν ξεκάθαρα ότι απαγορεύονται για τη συλλογή της ελιά τα σακιά (εδώ φοβόμαστε για το... πολιτικό κόστος να το πούμε ξεκάθαρα... από γιούτα και σχετικές βλακείες ακόμα και το νέο μας ΠΟΠ Καλαμάτας). Λυπάμαι που το γράφω, αλλά εκεί έμαθα για το πώς μεταβάλλεται η συγκέντρωση ελαιολάδου στην Κορωνέικη σε σχέση με την εποχή που την μαζεύουν. Η κυριότερη μελέτη που κάνουν είναι τώρα η καταγραφή και χαρτογράφηση των διαφοροποιήσεων των δύο κυριότερων ποικιλίων τους, της Picholine, από περιοχή σε περιοχή (σύσταση, φαινόλες, αρώματα, κλπ) το οποίο θεωρούν ένα πολύ σοβαρό έργο γιατί έτσι βοηθάνε στην ανάδειξη των τοπικών τους ποικιλιών.

Πως να σχεδιάσουμε έργα και πολύχρονες μελέτες στην Ελλάδα που θα αποδώσουν σε βάθος χρόνου όταν κάθε 1-2 χρόνια ξηλώνουμε όλες τις διοικήσεις οργανισμών για να βάλουμε τους πολιτικούς μας φίλους; Δεν ξέρω τι να γράψω και τι να πω. Ενα τελευταίο: έχω ζητήσει από το πάλαι ποτέ ισχυρό Ινστιτούτο ΕΘΙΑΓΕ στα Χανιά, με δύο emails, πώς μπορώ να πάρω τις μελέτες που λένε στο site τους ότι έχουν κάνει με σκοπό, όπως τους έγραψα, τη χρήση τους στα σεμινάρια ελαιολάδου. Φυσικά δεν πήρα καμμία απολύτως απάντηση. Το διαλύσαμε κυρίες και κύριοι το μαγαζί στο ΕΘΙΑΓΕ στα Χανιά που έκανε καλή δουλειά, παλιότερα (η σελίδα Ενημέρωση των Αγροτών έχει να ανεβάσει ανάρτηση από το 2011).

Θέλω, τέλος, να γράψω εδώ ότι με σημαντικό για εμάς κόστος δημιουργήσαμε και τυπώσαμε μεγάλες έγχρωμες αφίσες 60 εκ. x 80 εκ., που η μεν πρώτη έχει τις όλες τις σωστές, σύγχρονες διαδικασίες για το ελαιοτριβείο και η δεύτερη τη διαδικασία για την οργανοληπτική αξιολόγηση του ελαιολάδου. Πωλούνται σε χαμηλές τιμές, από το νέο eshop του site www.oliveoilseminars.com. Αυτό ήταν μια παλιά μου επιθυμία γιατί ήξερα ότι πολύ δύσκολα κάποιοι “αρμόδιοι” θα αφιέρωναν χρόνο και χρήμα για να φτιάξουν σωστές αφίσες για τα ελαιοτριβεία. Βοηθήστε, λοιπόν, ελαιοτριβεία, συνεταιρισμοί, σχολεία, στην εξάπλωση των βασικών γνώσεων για το ελαιόλαδο που τόσο πολύ μας λείπουν.

Υ.Γ.: Aυτά όλα τα γράφω μήπως και ξυπνήσουν κάποιοι κάποτε και καταλάβουν ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα δομικής φύσεως, όχι μόνο, βέβαια, στο ελαιόλαδο αλλά σε όλη την πρωτογενή αγροτική παραγωγή. Δεν θα προχωρήσουμε αν δεν πάψουμε να χαϊδεύουμε τα αυτιά του ταλαιπωρημένου, παραδομένου κόσμου. 

*Διαβάστε περισσότερα γύρω από τα σεμινάρια ελαιολάδου από τον Βασίλη Φραντζολά στο oliveoilseminars.com.