Το μποστάνι στην ταράτσα: δικέφαλο λάχανο και μπροκολούδια
Έξη μήνες μετά την εκκίνησή του, το χειμερινό μποστάνι βρίσκεται σε καλό δρόμο. Πολύ καλύτερο απο τον δρόμο του καλοκαιρινού μας πειράματος, απο το οποίο φάγαμε τελικά μερικές πιπεριές, λίγες (πεντανόστιμες) πατατούλες, δυό-τρία δείγματα ντομάτας και άφθονο βασιλικό, που έγινε pesto, φυλάχθηκε σε βαζάκια στην κατάψυξη και τρώγεται με σπαγγέτι – και κηπουρική υπερηφάνεια.
Στο χειμωνιάτικο πείραμα προσπαθήσαμε να αποφύγουμε τα λάθη του καλοκαιρινού και μέχρι στιγμής έχουμε φάει φρέσκα κρεμμυδάκια, ζωντανά καρότα και τα πιο νόστιμα μπρόκολα που έχω δοκιμάσει ποτέ μου – ήταν τόσο γλυκά και τρυφερά που βράσαμε μέχρι και τα λουλούδια ( αφού πρώτα τσεκάραμε ότι όχι απλώς τρώγονται αλλά είναι και γευστικότατα ).
Επίσης, δεν άντεξα και ξερίζωσα το πιο προχωρημένο πατζάρι, το οποίο ήταν μεν μίνι απο πλευράς βολβού αλλά είχε υπέροχα, γιαλιστερά φύλλα, που συνόδευσαν τη σαλάτα με τα μπρόκολα (και με λάδι απο τις ελιές που μαζέψαμε με τα χεράκια μας στις αρχές του περασμένου Δεκεμβρίου). Το πατζαρίνι ψιλοκόπηκε μαζί με ένα καρότο κι ένα φρέσκο κρεμμύδι και αφού τσιγαρίστηκαν, προστέθηκαν σε ρύζι και φαγώθηκαν παρέα με τα μπρόκολα, απομακρύνοντας πάσα κρίση, κατάθλιψη, γκρίνια και μιζέρια.
Αυτά που περιμένω με μεγάλη αγωνία είναι τα λάχανά μας (δύο άσπρα και δύο κόκκινα) μεταξύ των οποίων μεγαλώνει κι ένα δικέφαλο – σπάνιο φαινόμενο, είπε ο γεωπόνος αλλά όπως είπε το Google, πέρσι είχε εμφανιστεί κι ένα επτακέφαλο λάχανο στα Λεχαινά. Το άλλο που λένε όλοι οι ειδήμονες είναι ότι τα λάχανα τα βάζεις τον Οκτώβριο και τα τρως τον Απρίλιο και πως όταν αρχίζουν να δένουν τα κεφάλια τους πρέπει να μειώνεται το πότισμα.
Γενικότερα, το πότισμα είναι εύκολη υπόθεση τον χειμώνα, ειδικά όταν βρέχει μέρα παρά μέρα όπως φέτος. Το μποστάνι τις απόλαυσε τις βροχές κι εκτός απο τα λάχανα, τα πατζάρια και τα καρότα, περιμένουμε να μεγαλώσουν πράσα και σκόρδα. Μπορούμε να τα κόψουμε και τώρα αλλά θέλουμε να δούμε πόσο χοντρά θα γίνουν τα πράσα μας και πώς θα εξελιχθούν τα σκόρδα αν αφήσουμε τις πρασινάδες να ξεραθούν.
Τι κάναμε τον χειμώνα που δεν κάναμε το καλοκαίρι;
Μεταφέραμε το μποστάνι στον Νοτιά, βάλαμε λιγότερα είδη, το καθένα στο καφάσι του και όχι ανακατεμένα, προσθέσαμε λίπασμα σε όλα στην αρχή και χάρη στο σταθερό πρόγραμμα βροχής, προβλέπονται λαχανοσαλάτες και πατζαροσαλάτες και πρασόπιττες απο αυτές που θεραπεύουν και το στομάχι και την ψυχή. Μέχρι τότε θα ξεριζώνω ένα-ένα τα καρότα και τα κρεμμυδάκια και θα ανακαλύπτω εκστασιασμένη (σαν καλό και σπάταλο παιδί της πόλης) πόσο πλούσια μπορεί να φάει κανείς με τόσο ταπεινές ποσότητες.
ΥΓ. Χθες εντοπίσαμε επίθεση αφιδών (μικρά έντομα που καταστρέφουν τα πάντα γύρω τους) στο ένα απο τα δύο κόκκινα λάχανά μας. Είναι η πρώτη εμφάνιση εντόμων στο χειμερινό μποστάνι (ήρθε η Άνοιξη) και την αντιμετωπίζουμε με σπρέϊ σαπουνιού: ένα κουταλάκι βιοδιασπώμενο υγρό πιάτων κι ένα κουταλάκι οινόπνευμα σε ένα κιλό ζεστό νερό.
Το μποστάνι στην ταράτσα: έτοιμο!
Αντέχουν τα φυτά στο καυσαέριο;