Το μποστάνι στην ταράτσα: τα λάθη
Δύο μήνες μετά την πανηγυρική φύτευση, το μποστάνι δεν φαίνεται στα καλά του. Ανάμεσα σε διάφορα ξεραμένα, κιτρινισμένα και παρασιτο-φαγωμένα φύλλα διακρίνονται μόνο λίγες πορτοκαλί πιπερίτσες, ελάχιστες πράσινες ντοματίτσες – και ένα καφάσι πολύ ευτυχισμένη αντράκλα.
Οι βασιλικοί και ο μαϊντανός δείχνουν κάπως εντάξει αλλά ο άνιθος έβγαλε λουλούδια και μας ξεράθηκε πριν τον κόψουμε. Οι ντοματιές μας μοιάζουν χτυπημένες απο σοβαρή ηλίαση και όλα τα κολοκυθοειδή (αγγούρια, κολοκύθια, πεπόνια) έπαθαν ασβέστωση και πέθαναν απο τον πρώτο μήνα. Το ένα καφάσι πατάτες μοιάζει υγιέστατο – αλλά το ίδιο πιστεύαμε και για το καρπούζι μας, το οποίο πάει κι αυτό να ξεραθεί. Η πιο θεαματική αποτυχία του μποστανιού είναι τα μαρούλια μας, τα οποία στην αρχή έδειξαν να ζορίζονται, ύστερα άρχισαν να φουντώνουν και τώρα εξελίσσονται σε μαρουλόδεντρα. Αντί να κερδίζουν σε όγκο, κερδίζουν σε μπόι – και δεν τρώγονται.
Παρ’ όλα αυτά, δεν απογοητευόμαστε και δεν εγκαταλείπουμε την επιχείρηση. Η πρώτη φάση είναι σαφώς πειραματική και θα προσπαθήσουμε να μάθουμε απο τα λάθη μας, τα οποία απαρτίζουν μια αρκετά μεγάλη λίστα. Όπως μας είπε και η Καλλιόπη, που τροφοδοτεί το εστιατόριό της στα Κύθηρα απο το περιβόλι της, κι εκείνη απο μποστάνι σε ταράτσα στους Αμπελόκηπους άρχισε. Κι όταν εγκαταστάθηκε στο νησί, της πήρε τρία χρόνια σκληρής δουλειάς για να δει τα πρώτα αποτελέσματα. Άρα, τα βασικά εργαλεία που χρειάζεται κανείς στο μποστάνι του, είναι η υπομονή κι η επιμονή.
Τα λάθη
Πολλά είδη, σε μικρό χώρο. Αντί για βασιλικό, μαϊντανό και άνιθο σε ένα καφάσι, ας πούμε, έπρεπε να βάλουμε ένα ολόκληρο καφάσι άνιθο.
Πολύς ήλιος. Είπαμε ότι θέλουν δέκα με δώδεκα ώρες ήλιο τα κηπευτικά αλλά η ταράτσα μας φλέγεται επι 14 ώρες το καλοκαίρι και ορισμένα απο τα είδη που βάλαμε χρειάζονται σκίαση. Λέμε να καταφύγουμε στο κλασσικό δίχτυ - αν καταφέρουμε να το βρούμε σε μπλε.
Καθυστερημένη φύτευση. Τα περισσότερα έπρεπε να έχουν μπει απο την άνοιξη και όχι στη μέση του Ιουνίου.
Προβληματική πληροφόρηση. Φυτέψαμε πολλά και διαφορετικά είδη, με πολλές και διαφορετικές ανάγκες και βραχυκυκλώσαμε μεταξύ γεωπόνου και Google. Οι ντομάτες μας, ας πούμε, ήθελαν χαλαζόπετρα απο την αρχή και όχι στην πορεία. Τα άρρωστα κολοκυθοειδή ήθελαν ψέκασμα δύο φορές την ημέρα. Τα μαρούλια δεν έχουμε ιδέα τι έπαθαν – ζαλιστήκαμε και δεν το ψάξαμε ακόμα. Όσο λιγότερα είδη, λοιπόν, τόσο πιο συγκεντρωμένη η προσπάθεια.
Διακοπές. Φύγαμε για τρεις βδομάδες και παρ’ όλο που ξεπατωθήκαμε για να βάλουμε τα μπεκ του αυτόματου ποτιστικού με προσοχή σε κάθε ένα φυτάκι, το μποστάνι θέλει το καθημερινό ποτιστήρι του. Και το ψέκασμά του – για το οποίο χρησιμοποιήσαμε ένα μίγμα νερού με σαπούνι (Μασσαλίας), ξύδι και μαγειρική σόδα.
Η δεύτερη φάση του μποστανιού μας θα περιλαμβάνει λιγότερα είδη (πατζάρια, λάχανα, καρότα, κρεμμύδια και πατάτες) σε μεγαλύτερους χώρους, καθημερινό πότισμα και ψέκασμα και σωστή πληροφόρηση για το κάθε είδος. Κι αν θέλετε να συμπληρώσετε τα λάθη μας ή να μας προτείνετε καμιά καλή ιδέα, η αμοιβή σας θα είναι σε είδος (εννοείται).
Το μποστάνι στην ταράτσα: έτοιμο!
Αντέχουν τα φυτά στο καυσαέριο;