Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

 Είμαστε περικυκλωμένοι, ζητούνται αντιστάσεις: μέρος β'

Συνεχίζω σήμερα και κλείνουμε εδώ τον κύκλο της περικύκλωσης με μία δεύτερη περίπτωση. Εδώ δεν έχουμε άγνοια και αδιαφορία, έχουμε παραπληροφόρηση που οφείλεται- κατά την γνώμη μου - σε μη αγαθές προθέσεις, εν πλήρει γνώσει και μετά ενδιαφέροντος.

Έχω στην βιβλιοθήκη μου το δίτομο έργο καθηγητή του Γεωπονικού Πανεπιστημίου για την σύγχρονη ελαιοκομία και το ελαιόλαδο το οποίο χρησιμοποιώ κάποιες φορές για να βρω απαντήσεις σε κάποια θέματα. Σοβαρό έργο, πανεπιστημιακό, 1500 σελίδες συνολικά. Πώς έτυχε και έπεσα προχθές στο κεφάλαιο “περί μαργαρινών”. Θεέ και Κύριε, Μεγαλοδύναμε, δίνε μας κουράγιο και κυρίως κατανόηση, μεγάλη κατανόηση γι' αυτά που συμβαίνουν (γράφονται) γύρω μας.

Τι γράφει εδώ ο κύριος καθηγητής χωρίς να αισθάνεται καθόλου τον φόβο του Θεού ; “Το ελαιόλαδο αποτελούσε σε παλαιότερες εποχές, μετά από υδρογόνωση, κύριο συστατικό των μαργαρινών. Με την πάροδο των ετών υποκαταστάθηκε στις μαργαρίνες από σπορέλαια, ώστε (το ελαιόλαδο) να είναι διαθέσιμο για τις εξαγωγές και για την κατανάλωση αυτούσιου του ελαιολάδου. Εξάλλου, αποδείχτηκε απο την εργαστηριακή έρευνα, ότι το καλής ποιότητος ελαιόλαδο έχει πολλά πλεονεκτήματα έναντι των σπορελαίων”.

Δεν πρόκειται να σχολιάσω κάποιες ανακρίβειες, διατυπωμένες από έναν “πανεπιστημιακό δάσκαλο” σε μια φιλική προώθηση των υδρογονωμένων η μη μαργαρινών, μέσα από το  πανεπιστημιακό του δίτομο έργο. Ούτε θα έπρεπε να τον ρωτήσω, γιατί κε Καθηγητά, αφού γράφετε πως αποδείχτηκε ότι το ελαιόλαδο είναι καλύτερο από τα σπορέλαια το αφαιρέσανε από τις μαργαρίνες ενώ θα μπορούσαμε να το καταναλώνουμε (έστω) και μέσω των μαργαρινών, αντί να βάζουμε στο σώμα μας τα τόσο βλαπτικά και αποδεδειγμένα με προκαρκινογόνο δράση, σπορέλαια. Βέβαια μας εξηγεί ο ίδιος με την εγκυρότητα ενός καθηγητή  Πανεπιστημίου.... “για να είναι διαθέσιμο για να το καταναλώνουμε αυτούσιο”.

Τι λέτε κύριε; Eίχαμε ποτέ σε αυτή την χώρα έλλειψη από ελαιόλαδο; Περίσσευμα είχαμε πάντοτε. Αλλά όλα αυτά και τα εκείνα που έχουν γίνει τα τελευταία 30 χρόνια στην Ελλάδα με έναν συστηματικό, πολυεπίπεδο τρόπο, είχαν ένα σκοπό, να περισσεύει αρκετό (φτηνό) ελαιόλαδο, διαθέσιμο για χύμα εξαγωγές. Έτσι βέβαια έπεσε και η κατά κεφαλή κατανάλωση ελαιολάδου από τα 27 στα 18 κιλά, δηλαδή σε περίπου 100.000 τόνους τον χρόνο! Και μετά κλαψουρίζουμε ότι “μας το παίρνουν χύμα οι Ιταλοί” !

Στην συνέχεια, παρατηρώντας την φωτογραφία που έχει μπει ακριβώς κάτω από το ίδιο κείμενο με υπότιτλο “Αυτόματη συσκευασία μαργαρίνης στις εγκαταστάσεις της Εταιρείας “ΕΛΑΪΣ” ή μια άλλη φωτό ενός ντενεκέ που μας δείχνει πώς είναι το “παρθένο ελαιόλαδο Χωριό ΜΙΝΕΡΒΑ”  (σ.σ. τα κεφαλαία γράμματα είναι του συγγραφέα) δεν ξαφνιάστηκα  καθόλου όταν είδα στην πρώτη σελίδα το όνομα του κύριου χρηματοδότη του βιβλίου (ΣΕΒΙΤΕΛ = Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών Tυποποιήσεως Ελαιολάδου). Ναι, ενός βασικού πανεπιστημιακού βιβλίου, πρώτος και κύριος χρηματοδότης είναι οι δύο μεγάλες γνωστές μας εταιρείες που παρασκευάζουν το 99% των μαργαρινών στην Ελλάδα. Τι να περιμένει κανείς λοιπόν; Αμεροληψία ;

Στην Ελλάδα το τέρας της ημι-παραπληροφόρηρησης στον ακλόνητα προσοδοφόρο τομέα της διατροφής είναι πια παντού. Το μόνο καλό είναι ότι φαίνεται, δεν κρύβεται πλέον καθόλου, επειδή παίζει μπάλλα χωρίς αντίπαλο. Ποιός μπορεί να του παραβγεί πλέον; Τα ίδια χάλια συμβαίνουν και στην TV, όλες οι μαγειρικές εκπομπές έχουν πλέον, όλες, τοποθέτηση προϊόντων, καλών, κακών και κάκιστων. Αλλά όταν ο ίδιος πανεπιστημιακός δάσκαλος γράφει με έμφαση (τόμος Β, σελ. 550) ότι
“οι μαργαρίνες είναι λιπαρές ουσίες, άριστα υποκατάστατα του βουτύρου, που μάλιστα προτιμούνται από τα ηλικιωμένα άτομα”, τι να περιμένει κανείς από τις μαγειρικές εκπομπές στην έρμη, ανυπεράσπιστη, παραδομένη TVούλα μας ;