Τα πέντε αστέρια: αστικά όνειρα σε ταράτσες
Και ποιος δεν αναλογίστηκε ανεβαίνοντας από την Ελευσίνα στην Αθήνα, πάνω στην λεωφόρο Καβάλας ή την Ιερά οδό, πώς θα μπορούσαν να 'ναι αλλιώς αυτές οι αμέτρητες γυμνές, άσχημες, παρατημένες ταράτσες;
Ένας κήπος ψηλά δεν σημαίνει απαραιτήτως δυσθεώρητο κόστος ή σπατάλη νερού. Αυτομάτως θα σήμαινε καλύτερο αέρα, μεγαλύτερες αναπνοές, ομορφότερη πόλη. Ζωή στην ταράτσα.
Ονειρεύομαι ταράτσες: να αυτή εδώ ούτε απίθανα υλικά έχει ούτε τεράστια είναι, απλώς απολύτως καλόγουστη.
Ούτε είναι απαραίτητα τα φυτά που χρειάζονται νερό και ιδιαίτερες περιποιήσεις: τα παχύφυτα απλώνονται, καλύπτουν ατέλειες και δεν χρειάζονται ούτε φροντίδες ούτε συστηματικό πότισμα.
Επαρκεί η βροχή όταν πέφτει.
Το αποκαλούν "Κτίριο των ανθέων" στο 17ο διαμέρισμα του Παρισιού και δημιουργήθηκε πριν από 7 χρόνια. Δεν είναι άνθη, είναι μπαμπού σε 360 περίπου εγκιβωτισμένες στους ορόφους γλάστρες.
Τα μπαμπού επελέγησαν και λόγω της ανθεκτικότητάς τους αλλά και για έναν ακόμη λόγο: το θρόισμά τους είναι εξαιρετικά αγχολυτικό.
Και αυτό το τεράστιο κτίριο στην Οζάκα σου δημιουργεί μελαγχολία συγκρίνοντας το με τα καθ’ ημάς εμπορικά κέντρα. Πολλά τα επίπεδα, κατηφορικά και ανωφερή σημεία – τίποτα δεν πάει χαμένο.