Μην πετάξεις τίποτα, σου λέω
Όλα ξεκίνησαν πέρσι όταν θέλησα να φυτέψω μια χούφτα βολβούς και είχα ξεμείνει από γλαστράκια. Τίποτα, ούτε ένα. Και ξέρετε τι γίνεται όταν σου καρφωθεί μια ιδέα, πρέπει να εκτελεστεί πάραυτα. Το μάτι μου έπεσε σε μια γωνιά της κουζίνας που είχαν συσσωρευτεί καμμιά δεκαριά μεταλλικά κυλινδρικά κουτιά του καφέ illy που όδευαν προς ανακύκλωση. Γκρι μεταλλικό, άλλο με το λογότυπο της εταιρείας άλλο με κάτι τέλεια σχέδια, άλλο με τον χάρτη της Ιταλίας πειραγμένο από χέρι γραφιστικό, μια χορταστική συλλογή που ήταν στα αζήτητα.
Αυτό ήταν: διάλεξα τα 4-5 που μου άρεσαν περισσότερο, τα γύρισα τούμπα, άνοιξα μικρές τρύπες με την πανάρχαια μέθοδο καρφί και σφυρί. Μια στρώση ελαφρόπετρα, χώμα και οι βολβοί βρήκαν στέγη πρώτης τάξεως.
Έκτοτε, η ανάγκη κατέληξε σε ανθυπομανία: όλα τα τσίγκινα κουτιά, από τις κονσέρβες με τα ντοματάκια μέχρι παλιά κουτιά εγγλέζικων μπισκότων που έχουν σκουριάσει λίγο στις γωνίες, αποκτούν άλλη χρήση. Είτε μετατρέπονται σε γλαστράκια είτε σε ανθοδοχεία.
Αν έχουν χάρτινη ετικέτα που δεν μ' αρέσει, την βγάζω, τα πλένω από τις κόλλες και γίνονται- να σαν κι αυτό εδώ που υποδέχτηκε τις μαργαρίτες.
Σε περίπτωση που έχουμε μεγάλα κέφια και μεγάλο απόθεμα παίζουμε με τους τόνους, μεταλλικά και χρώμα χαλκού με ενός χρώματος λουλούδια.
Και φυσικά είναι η καλύτερη λύση για να φυτέψουμε τα μυριστικά και τα βότανα. Να αυτή εδώ η πρώην κονσέρβα φιλοξενεί σέλινο.
Στο παράθυρο μου αυτή τη στιγμή μεγαλώνουν έξι ζουμπούλια - έχουν σκάσει μύτη από καιρό, μόλις ανθίσουν θα σας τα δείξω.