Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Τα αγριολούλουδα στο μεσογειακό κλίμα δεν σπανίζουν τον χειμώνα. Δεν βλέπουμε την αφθονία άλλων εποχών, βέβαια, αλλά τα λίγα και καλά που ανθίζουν το καταχείμωνο τα εκτιμάμε περισσότερο, τα παρατηρούμε, τα απολαμβάνουμε, τα φέρνουμε μέσα στο σπίτι μας… τα παίρνουμε στα σοβαρά, γιατί δεν είμαστε ξεμυαλισμένοι με την πληθώρα των χρωμάτων και αρωμάτων.

Τα τυπικά χειμωνιάτικα αγριολούλουδα είναι οι βολβοί και ο λόγος είναι απλός: ό,τι χρειάζονται για να ανθίσουν το είχαν ήδη αποθηκεύσει μέσα τους πριν αρχίσει η ξηρασία του καλοκαιριού, έτσι με τα πρωτοβρόχια ξεκινάνε αμέσως οι διεργασίες που οδηγούν στην άνθηση. Οι νάρκισσοι ήδη από τα τέλη Νοεμβρίου αρχίζουν να ανθίζουν. Τώρα πια έχουν τελειώσει αλλά τα φουντωτά καταπράσινα ζουμερά φύλλα τους ήδη από καιρό διοχετεύουν στον βολβό όλες εκείνες τις ουσίες που θα χρειαστούν τον επόμενο χρόνο. Έτσι όταν πια μαραθούν τον Μάιο η δουλειά τους έχει τελειώσει.

Στην Κέρκυρα τώρα είναι η εποχή της άγριας ίριδας - Iris unguicularis.
(Είναι μία από τις 3 άγριες ίριδες της περιοχής, αλλά για τις άλλες θα σας πω όταν ανθίσουν τον άλλο μήνα.)
Το κοινό όνομα της είναι Ίρις της Αλγερίας, γιατί στην Βόρειο Αφρική βρίσκεται σε αφθονία η πιο κοινή και πιο μεγάλη μορφή της ποικιλίας αυτής. Η κύρια δικιά μας υποποικιλία (υπάρχουν πολλές που δεν έχουν καν ταξινομηθεί) η Ι. cretensis είναι πιο ντελικάτη και ευωδιαστή.

Είναι από τα πιο χαρακτηριστικά λουλούδια της Μεσογείου και από τα πιο εύκολα να συνδυαστούν με τα καλλιεργημένα στους κήπους μας, γιατί δεν χρειάζεται κανενός είδους περιποίηση… αντιθέτως, η περιποίηση είναι ό,τι χειρότερο. Αν την έχουμε στον κήπο μας πρέπει να είναι σε μέρος που δεν ποτίζεται το καλοκαίρι, που δεν σκαλίζεται, που δεν λιπαίνεται… που ξεχνιέται, μέχρι τη στιγμή που θα εμφανιστεί ξανά μες το κρύο να μας ζεστάνει την καρδιά με το βαθύ γαλάζιο της.
Πολλαπλασιάζεται μόνη της, εύκολα με τον σπόρο που σκορπίζεται.

Είναι ιδεώδες λουλούδι για βάζο. Την κόβουμε τραβώντας ελαφρά το κοτσάνι από χαμηλά (προσεκτικά γιατί σπάει εύκολα) όταν είναι ακόμη μπουμπουκιασμένη σαν σφιχτοτυλιγμένη ομπρέλα. Μάλιστα, όταν την φέρουμε μέσα στη ζέστη, αν έχουμε λίγη υπομονή μπορούμε να την δούμε να ανοίγει μπροστά στα μάτια μας μέσα σε λίγα λεπτά.
Η ζέστη εντείνει και σκορπίζει και την ελαφριά και γλυκιά ευωδιά της.