Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Καθείς και οι παρηγοριές του: παρατηρώ ότι όσο σκουραίνουν τα πράγματα, όσο δυσκολεύει η κάθε μέρα τόσο οι διπλανοί μου αναζητούν πράγματα να φτιάχνουν με τα χέρια τους για να ανακουφίσουν κυρίως το μυαλό τους. Η αδερφή μου φτιάχνει λαμαρίνες με μάφινς τουλάχιστον τριών ειδών, καθημερινά, και τα μοιράζει (χωρίς καν να τα δοκιμάζει). Άλλη φίλη αντιμετωπίζει την αγχώδη αϋπνία της κεντώντας μανιωδώς μέσα στη μαύρη νύχτα.  Εγώ φυτεύω μανιωδώς όπου βρω μια γωνίτσα έστω, μια σουπιέρα, ένα ντενεκεδάκι. Χτες, φύτεψα μέχρι και μέσα στο γυάλινο σκεύος που τα Χριστούγεννα μόστραραν οι κουραμπιέδες (το 'χα πάρει από το Ικέα, έναντι πέντε ευρώ νομίζω, σε όλα τα μαγαζιά με είδη εστίασης μπορείτε να βρείτε).

Τρία παχύφυτα, ανθεκτικά, όμορφα: Η sanseveria trifasiata (το ψηλότερο από τα τρία στη φωτο), η επονομαζόμενη ελληνιστί "Γλώσσα της πεθεράς" (Θεέ μου, τι απειλητικό!).

Στο κέντρο-μπροστά, η αδυναμία μου, Echeveria Pearl (με αυτό το παχύφυτο γενικώς μπορεί κανείς να φτιάξει θαύματα, βρίσκεις σε όλα τα χρώματα και μεγέθη) και τρίτο - δεξιά, το χαρακτηριστικό μου και ευχή προς όλους, η Υπομονή (portucalaria afra).

Στο βάθος του κουραμπιεδοσκεύους έβαλα λίγη ελαφρόπετρα για να απορροφά όσο νεράκι περισσεύει. (Προσοχή, έτσι κι αλλιώς ελάχιστο και αραιό πότισμα)
Καλό χώμα για παχύφυτα στη συνέχεια (περιέχει άμμο το εν λόγω) και κάλυψα με μαύρα βοτσαλάκια αυτή τη φορά.

Το 'βαλα δίπλα στο τραπέζι που δουλεύω και εστιάζω, στην Υπομονή.