Ο Ντορής στα κεφτεδάκια
Δεύτερη εβδομάδα που χλιμιντρίζουμε όλοι. Τι κλιπ-τι κλοπ και τι μικρό μου πόνι έχει γραφτεί και ακουστεί δεν λέγεται. Αν διαθέταμε χιούμορ, όλα τα θήλεα θα 'πρεπε να ντυθούμε αμαζόνες τις Απόκριες, στολή που ήταν πολύ του συρμού κάμποσα χρόνια πριν.
Κι ως τώρα ναι μεν πλανιόταν κάπου θολά το φάντασμα των αλόγων που μπήκαν στις συσκευασμένες, προμαγειρεμένες, κατεψυγμένες τροφές εταιρειών-κολοσσών της διατροφής όμως τώρα που ο Ντορής βρίσκεται μέσα στο πιάτο του Ικέα, εκεί στην πηγή όπου όλοι πάμε να πιούμε νερό, φρέσκο και γάργαρο δίπλα σε τελείως clean, σχεδιαστικά, έπιπλα και λαχαριστά μικροπράγματα;
Ε, αυτό μας σόκαρε.
Δηλώνω ευθύς εξαρχής ότι εν γνώσει μου κρέας αλόγου μόνο άπαξ έχω δοκιμάσει και απέφευγα να περνάω και απ’έξω από τα γνωστά chevalines κρεοπωλεία. Είναι ψυχικής τάξεως η απέχθεια.
Αντιθέτως νομίζω έχω καταναλώσει λόφους από τα επίμαχα κεφτεδάκια του Ικέα, εδώ και δεκαετίες.
Η επιτυχία τους βρίσκεται ίσως ακριβώς σ' αυτό το λόγο που τώρα ενοχοποιούνται: επειδή δεν ξέρεις τι ακριβώς τρως. Ούτε μοσχάρι, ούτε χοιρινό θυμίζουν τα εν λόγω σφαιρίδια.
Είναι κάτι απροσδιόριστο, ούτε ευχάριστο ούτε δυσάρεστο στη γεύση και στη μυρωδιά, που καλύπτονται αν θες και από μια εξίσου αδιευκρίνιστης προέλευσης σάλτσα. Νόστιμα στην όψη, κατευναστικά της πείνας, φτηνά σε χρήμα - αυτό και μόνο.
Αρκεί; Αρκεί και περισσεύει και αυτά νομίζω είναι τα χαρακτηριστικά (προφανέστατα έχουν προκύψει από μελέτες επί χάρτου) που κάνουν και τα εν λόγω κεφτεδάκια αλλά και όλο το 'πλαστικό φαΐ" τόσο επιτυχημένο. Οι εταιρείες προφανώς και τα βαφτίζουν "μυστικές συνταγές" π.χ. σαν την περιλάλητη, ελαφρώς ρόδινη σάλτσα των Μάκ Ντόναλντ.
Αναλογιστείτε λίγο: σε ποια από τα έτοιμα φαγητά των μεγάλων βιομηχανιών - αλυσίδων έτοιμου φαγητού αναγνωρίζεις τη γεύση της πρώτης ύλης;
Άρα; Άρα όλα τα πάντα χωράνε από τη μύτη και το αυτί της Μις Πίγγυ ως την οπλή του Ντορή, αρκεί να βρίσκονται στα νόμιμα ποσοστά και να περνάνε τους ελέγχους.
Οι υποψίες και τα ερωτηματικά δεν μπορούν να λείψουν αλλά νομίζω είναι δεύτερης σημασίας: εκτρέφονται άλογα για τη μαζικά παραγόμενη τροφή; Ή: το κρέας του αλόγου είναι σαφώς ακριβότερο (στα ειδικά κρεοπωλεία) του βοδινού ή του μοσχαρίσιου. Άρα τι είδος, ποιας κατάστασης, ποιας προέλευσης ήταν οικονομικά πρόσφορο ώστε να γίνει τόσο συμφέρον να μπει στη ζούλα στα σουηδικά κεφτεδάκια;
Είναι αμφίβολο αν αυτά θα τα μάθουμε ποτέ. Το μόνο που θα παραμείνει σταθερή (και μετά την περιστασιακή, υποθέτω, πτώση στις πωλήσεις των σουηδικών σφαιριδίων) είναι η έλξη όλων μας προς τα τραγανά απ’ έξω, αφράτα από μέσα, μοσχοβολούντα κεφτεδάκια. Αληθινά κεφτεδάκια: να τα!