Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Όπως έχετε ίσως ήδη καταλάβει, είμαι άνθρωπος με προκαταλήψεις, ιδίως σε θέματα που με νοιάζουν και με απασχολούν, όπως τα τρόφιμα και τα λουλούδια. Ευτυχώς δεν παριστάνω την αντικειμενική παρατηρήτρια στα γραφόμενά μου, έτσι μπορείτε να μου συγχωρέσετε μερικές παράλογες αντιπάθειες (όπως για το μαρούλι Iceberg, ας πούμε) που φτάνουν τα όρια του μίσους.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση η προκατάληψή μου είναι εναντίον των τριαντάφυλλων υβριδίων και συγκεκριμένα των εγγλέζικων tea roses, υβρίδια της μόδας από τον 19ο ως τα τέλη του 20ου αιώνα.
Η καταγωγή τους λέγεται ότι είναι από την ποικιλία Bourbon (λέτε να έχει και αυτό σχέση με την προκατάληψή μου;) και προορισμός τους ήταν τα βάζα και οι πειθαρχημένοι βόρειοι κήποι.
Ένα μέρος της προκατάληψής μου είναι γιατί όταν πρωτάρχισα να ασχολούμαι με την κηπουρική ήταν σχεδόν τα μόνα διαθέσιμα στην ελληνική αγορά. Έτσι, άσχετη ούσα, την πάτησα και προσπάθησα να γεμίσω τον κήπο μου με αυτά. Κανείς δεν μου είχε πει ότι είναι άκρως ακατάλληλα για το κλίμα μας, για το χώμα μας, και για το νερό μας. Όπως φαντάζεστε, γέμισαν ζουζούνια, μούχλες και αρρώστιες και οι γεωπόνοι σύστησαν ένα σωρό δηλητήρια για να τις θρέψω και να τις θεραπεύσω. Βέβαια δεν έκανα χρήση και το πείραμα δεν κράτησε πολύ.

Σας ζάλισα με όλα αυτά, για να καταλήξω ότι με τα χρόνια και την πείρα απέκτησα τις σωστές τριανταφυλλιές και «παλιές» και καινούργιες, που δεν χρειάζονται φάρμακα και χημικά λιπάσματα και που όχι μόνο ταιριάζουν στις συνθήκες μας, αλλά τις αγαπούν. Τώρα, τέλη Μαρτίου, έχουν αρχίσει δειλά δειλά να ανθίζουν και θα σας μιλήσω για αυτές. 

Για τις Rosa chinensis δεν μπορώ να πω ότι «άρχισαν» γιατί ουσιαστικά δεν σταμάτησαν όλο τον χειμώνα, που ήταν φέτος ιδιαίτερα θερμός, να βγάζουν δυο-τρία όμορφα μονά λουλούδια.
Κάνουν το ίδιο και με την κάψα του καλοκαιριού. Η μεγάλη τους άνθηση είναι τον Απρίλιο και τώρα είναι γεμάτες μπουμπούκια που τις τελευταίες μέρες άρχισαν να ανοίγουν. Δύο ακόμη μεγάλα κύματα άνθησης θα είναι μετά τα πρωτοβρόχια και κατά τα μέσα Δεκεμβρίου. Γίνονται τεράστιοι πυκνοί θάμνοι μέχρι και 4 μέτρα ύψους και πλάτους, γι' αυτό πρέπει να προσέξετε που θα τις φυτέψετε και εν ανάγκη να τις κλαδεύετε λίγο για να διατηρούνται πυκνές. Αλλιώς δεν θέλουν κλάδεμα.

Εδώ έχω δύο, την ‘Sanguinea’ με χρώμα βυσσινί και την αγαπημένη μου ‘Mutabilis’ με άνθη που αλλάζουν τρία χρώματα διαδοχικά: κίτρινο, ροδακινί, και βαθύ ροζ στο τέλος. Όταν είναι ολανθισμένη βλέπεις και τα τρία χρώματα μαζί. Όλο τον χειμώνα πέταγαν εδώ κι εκεί ένα λουλουδάκι και οι δύο ανώνυμες ντόπιες ποικιλίες, μία άσπρη και μια ροζ, που πήρα ως βέργες από γείτονες. Η ροζ έχει την τάση να απλώνεται αναίσχυντα, γι' αυτό την κλαδεύουμε στο τέλος του χειμώνα. Η άσπρη είναι πιο σεμνή έτσι δεν την πειράζουμε. Τώρα έχει μερικά άνθη και πολλά μπουμπούκια. 

Πολύ γνωστή και αγαπητή εδώ στην Κέρκυρα είναι η αναρριχώμενη Rosa banksiae. Την έχουν τα πιο πολλά παλιά σπίτια. Η δικιά μου είναι λευκή αλλά η πιο κοινή έχει ένα ανοιχτό γλυκό κίτρινο του βουτύρου που ταιριάζει ιδιαίτερα με τους ξεθωριασμένους παστέλ τοίχους. Τα ανθάκια της είναι μικρά και σχηματίζουν μπουκετάκια στις αρχές Απριλίου για τρείς περίπου εβδομάδες. Έχουν μια διακριτική ευωδιά. Ως φυτό είναι ιδιαίτερα εύρωστο και ανθεκτικό στο κρύο. Δεν προσβάλλεται από αρρώστιες ή υγρασία και απλώνεται γρήγορα με λεπτές ευλύγιστες βέργες χωρίς αγκάθια.

Από τις άλλες μου τριανταφυλλιές μόνο μία άνοιξε το πρώτο της λουλούδι, η αναρριχώμενη ‘Madame Alfred Carriere’, τύπου noisette, που είναι γεμάτη μπουμπούκια. (Θα κάνω μια παρένθεση εδώ, για να σας πω κάτι διασκεδαστικό για την εθιμοτυπία της ονομασίας των τριανταφυλλιών: ενώ συνηθίζεται να τους δίνεται το όνομα αυτoύ που την πρωτοκαλλιέργησε -ή της γυναίκας ή ερωμένης του- απαγορεύονται οι τίτλοι γένους αρσενικού. Δεν υπάρχει τριαντάφυλλο Mister, Monsieur, Sir ή Comte. Αντιθέτως υπάρχουν πληθώρα θηλυκών, αλλά μόνο στα γαλλικά... Madame, Mademoiselle, Comtesse ή γερμανικά αλλά μόνο για τίτλους ευγενείας… καμία σκέτη Frau). H ‘Madame Alfred Carriere’ σκαρφαλώνει στο νότιο τοίχο του σπιτιού και έχει ένα όμορφο κρεμ χρώμα και ένα πολύ ελαφρύ γλυκό άρωμα που πότε το μυρίζεις και πότε όχι.

Mία άλλη, η ‘Awakening,’ που την παράγγειλα πρίν τρία χόνια ως αναρριχώμενη αλλά μέχρι στιγμής έχει σχηματίσει έναν χαμηλό θάμνο, εμφάνισε πριν δύο εβδομάδες, μέσα στο κρύο, δύο ανοιχτά ροζ τριαντάφυλλα μεγάλης ομορφιάς αλλά τώρα δεν έχει ούτε μπουμπούκι...
Άλλες έχουν πολλά μπουμπούκια και από εδώ κι εμπρός θ’ αρχίσουν να ανοίγουν. Θα σας κρατήσω ενήμερους.