Μπανάνα - όχι για μένα, για τη μανόλια
Βγήκα το πρωί στο μπαλκόνι, την είδα και τρόμαξα. Πολλά από τα όμορφα πράσινα μεγάλα φύλλα της μανόλιάς μου είχαν γεμίσει καφετιά σημάδια. Από μέρες είχε αρχίσει να δείχνει ότι κάτι τρέχει, αλλά δεν έδειχνε ότι τα μικρούτσικα σημαδάκια που είχε στα επάνω φύλλα της θα εξαπλώνονταν.
Στην αρχή είχα νομίσει ότι είναι από το πολύ νερό και σταμάτησα να την ποτίζω, αλλά μάλλον ήταν κάτι πιο σοβαρό.
Την έχω πολλά χρόνια, την κουβαλώ από σπίτι σε σπίτι όποτε μετακομίζω και μου είναι αδιανόητο ότι θα την αφήσω να πάθει κάτι. Έβγαλα φωτογραφία κάποια φύλλα και την έστειλα στον γεωπόνο φίλο. «Ευκολάκι», μου είπε. «Της λείπει κάλιο. Πάρε ένα καλιούχο λίπασμα και δώσε της. Υπάρχει, βέβαια, μια μικρή πιθανότητα να είναι προσβολή από μυκητολογική ασθένεια που συνήθως εμφανίζεται τέτοια εποχή. Ξεκίνα μ’ ένα καλιούχο κι αν δεν πιάσει, πάρε ένα μυκητοκτόνο ευρέος φάσματος».
Γέλασα. «Αν της λείπει κάλιο, να της βάλω μπανανόφλουδες στο χώμα» είπα, σίγουρη ότι θα με κοροϊδέψει. «Πολύ καλή ιδέα!» μου απάντησε. «Αυτό λέγεται οργανική λίπανση. Απλά να τις πολτοποιήσεις πρώτα αλλά μη παραλείψεις και το λίπασμα».
Σάστισα. Λογικό δεν είναι όμως; Η μπανάνα περιέχει κάλιο και το φυτό χρειάζεται κάλιο. Οπότε αυτό θα του δώσω. Προς το παρόν προμηθεύτηκα λίπασμα τόσο σε υγρή μορφή όσο και σε στερεά, της έριξα, θα περιμένω τρεις τέσσερις μέρες και μετά θα της βάλω μπανανόφλουδες καλά διαλυμένες στο χώμα της.
Στο ενδιάμεσο, θυμήθηκα και τις πρακτικές συμβουλές που έχω κατά καιρούς ακούσει για τα φυτά. Από ασπιρίνες και αντισυλληπτικά μέχρι ζάχαρη και μπίρα. Για να μεταφέρονται κάποιες συμβουλές από στόμα σε στόμα, δεν μπορεί, κάποια βάση θα έχουν.
Αν έχετε κάποιες να μας δώσετε, εδώ είμαστε να σας ακούσουμε!
Μανόλια, ωραία και αρχαία