Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Δηλαδή εκεί, προς το μέγαρο των Μεγίστων ή και του Μαξίμου το επονομαζόμενο, πώς την έχουν δει τη δουλειά για να μπορέσει να γίνει η περίφημη «επανεκκίνηση» (ουφ...) της οικονομίας; Φαίνεται πως ετοιμάζουν ειδικά stands στα σύνορα με καλοντυμένους υπαλλήλους του Υπ. Οικονομικών με καπελάκια που θα λένε «Invest in Greece» και θα περιμένουν να περάσουν oι επενδυτές με τις κούτες τα λεφτά, να τους δίνουμε γρήγορα επί τόπου τις άδειες λειτουργίας ώστε να κάνουν και αυτοί επιτέλους τα όνειρά τους πραγματικότητα («μια επιχείρηση στην Ελλάδα να κάνω και μετά ας πεθάνω»).

Και μετά; Θα... εισπραααάττουμεεεε και θα τα ισοσκελίσουμε... Λοιπόν, η συνταγή που ακούμε είναι: Καλό κλίμα για τους επενδυτές, φιλικό περιβάλλον για τους επενδυτές, σταθερό φορολογικό σύστημα για τους επενδυτές - μα πού είναι τέλος πάντων οι κύριοι επενδυτές; Δεν πιστεύω να ακούσανε και αυτοί όπως εμείς (οι επενδυτές) κάποια λόγια του Πρωθυπουργού μας ότι «επενδύσεις στην Ελλάδα δεν μπορούν να γίνουν με τους γειτόνους μας να έχουν φορολογικούς συντελεστές στο 15% και εμείς στο 30% η στο 35%». Καλά, και τότε ο Μηταράκης τι τα έγραφε προχθές όλα αυτά τα κατεβατά στην Καθημερινή; Ποιο φοιτητούδι τα έγραφε; Αυτός φαίνεται ότι είναι έτοιμος να πάρει τη μονέδα σύντομα και να μας απογειώσει και πριν το καλοκαίρι! Εύγε Notis!

Ας σοβαρευτούμε λίγο από δω και πέρα. Ακούστε κύριοι των μεγίστων γραφείων. Αν δεν κάνουμε μια μικρή επανάσταση, να ξεκινήσει πολύ σύντομα σε όλη την Ελλάδα ισόρροπα ο πρωτογενής τομέας παραγωγής με επικεφαλής τη γεωργία και την κτηνοτροφία ώστε να ανακάμψουν τα κυρτωμένα σβέρκα, μην ελπίζετε σε τίποτα σπουδαίο.

Ολη η κοινωνία (υπουργοί, δημόσια διοίκηση, ΜΜΕ και καφενεία)  ασχολείται επί 6 μήνες με τους... επίορκους και με το πώς θα πληρωθεί το χαράτσι. Mα περιμένετε έτσι καμιά προκοπή; Καθίστε να το καταλάβετε: Αν το έρημο το ελληνικό κράτος ήταν μια μεγάλη πολυεθνική εταιρεία, αυτά θα έκανε;
Θα τσακωνόντουσαν επί μήνες για τέτοια θέματα ή θα είχαν κάτσει κάτω να δουν πώς θα βγούν από την κρίση κάνοντας έναν σχεδιασμό με συγκεκριμένους υλοποιήσιμους στόχους για τους επόμενους 6 μήνες, ένα χρόνο, δύο χρόνια; Δε θα μελετούσαν πώς θα κινητοποιήσουν τις διαθέσιμες δυνάμεις τους, το προσωπικό τους και όλα τα μέσα που διαθέτουν; Βλέπετε εδώ να γίνεται έστω στο ελάχιστο αυτό το στοιχειώδες και αυτονόητο;

Βλέπετε την ηγεσία αυτού του τόπου να προσπαθεί να βρει νέους τρόπους π.χ. στην γεωργία, μοντέρνους, για να εκμεταλλευτεί την μοναδική γεωγραφική μας θέση, την τέλεια διαμόρφωση του εδάφους, το ανεπανάληπτο κλίμα, τον ήλιο μας και την θάλασσα; Πώς θα ξαναμπούμε δυνατά στο παιχνίδι των γεωργικών προϊόντων στην Ευρώπη; Με ποια ποιοτικά προϊόντα; Ποιος θα τα φτιάξει αυτά τα ποιοτικά προϊόντα; Ποια στελέχη, με ποια επιμόρφωση; Πολύ φοβάμαι ότι δεν έχουν καταλάβει ότι είμαστε σε γνώσεις και τεχνικές και μεθόδους στο 1980, τότε που η Ισπανία παρήγαγε ελαιόλαδο 600.000 τόνους και μετά από 35 χρόνια απλά διπλασίασε την παραγωγή της και σήμερα παράγει 1.300.000 τόνους. Τυχαίο; Καθόλου! Μελέτησαν πάρα πολύ και από κάθε άποψη τις ποικιλίες ελαιόδεντρων που διαθέτουν, κατοχύρωσαν και μια καλή ποικιλία, πολύ παραγωγική, που την βρήκαν ορφανή στους 5 ανέμους (νομίζω «κορωνέικη» την λένε, άλλοι «Κορωνιά») και βάλανε πλώρη να εφαρμόσουν το σχέδιο τους να εκτοπίσουν τους παντοκράτορες Ιταλούς από τις αγορές.
Και σε μεγάλο βαθμό το πετύχανε. Υπέρπυκνες φυτεύσεις που τους ταιριάζουνε, νέα συστήματα συλλογής και ελαιοποίησης. Τι άλλο κάνανε;  Βάλανε μπροστά τα πανεπιστήμια και τους φοιτητές, αντί να κάνουν μη πρακτικά εφαρμόσιμες θεωρητικές εργασίες, να μελετήσουνε συγκεκριμένα θέματα που αφορούν την καλλιέργεια των ελαιόδεντρων και κάτω από ποιες συνθήκες όλο το σύστημα μπορεί να παράξει περισσότερο ελαιόλαδο. Δηλαδή να αυξήσουν την ποσότητα. Και αφού την αυξήσανε, τώρα ξεκινάνε για έναν άλλο στόχο, πιο μεγαλεπήβολο, την υψηλή ποιότητα του ελαιόλαδου που παράγουν!

Θέλετε να δούμε εδώ στο Γκρίχενλαντ, που λέμε ότι «είμαστε σε πόλεμο», τι κάναμε αντίστοιχα μόλις πρόσφατα; Aντί να αναβαθμίσουμε το μοναδικό κέντρο γνώσης για την πρωτογενή μας παραγωγή που λέγεται Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθήνας (απαρχαιωμένο, γερασμένο δυστυχώς) και να βγούμε και να πούμε - τώρα που ήταν και η ευκαιρία με το σχέδιο Αθηνά - «αναβαθμίζουμε το Γ.Π.Α. και το κάνουμε κέντρο έρευνας και γνώσης στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου», του δώσαμε μια και το πήγαμε... παρακάτω. Το ενώσαμε με το Χαροκόπειο και την Πάντειο, έτσι για να πούμε στην Τρόικα ότι συμμαζεύουμε τα οικονομικά μας. Τι να πω; Aυτό που θέλω να πω, δε γράφεται εδώ!

Δε γίνεται έτσι η δουλειά, κύριοι του μεγίστου των μεγάρων. Πρέπει να κινητοποιήσουμε τις ενδογενείς τεράστιες κοιμισμένες δυνάμεις στον τομέα της πρωτογενούς παραγωγής, με τα λίγα, τα δικά μας καύσιμα. Με σχέδιο και στόχους· κανένα από τα δύο δε φαίνεται να έχετε ως τώρα. Κανένα. Η δουλειά δε θα γίνει με τα μεγαλεπήβολα για τα χρήματα από το Κατάρ και το Ντουμπάι που ικετεύουμε να έρθουν και δεν έρχονται. Από εμάς εδώ θα γίνει η Ανάπτυξη. Από μέσα. Όχι απ’ έξω. Πρέπει να δούμε πώς θα βοηθήσουμε να ξεκινήσουν και πάλι οι ανήσυχοι νέοι μας να ασχολούνται με την γεωργική παραγωγή αλλά με νέες μεθόδους, σύγχρονες, που αυξάνουν την παραγωγικότητα και το κέρδος.
Αν δεν αυξήσουμε παράλληλα την αποδοτικότητα της γεωργικής παραγωγής, με μεταφορά μεθόδων και τεχνικών που εφάρμοσαν οι γείτονες μας, μη περιμένετε προκοπή.

Η Ελλάδα θα «ξεκινήσει» μόνο με την κινητοποίηση των δικών της παραγωγικών δυνάμεων, που βρίκονται διάσπαρτες από την Κρήτη μέχρι το Νευροκόπι. Βοηθήστε. Ο δρόμος δεν είναι εύκολος αλλά είναι στα χέρια μας να ανοίξει, όχι στα χέρια των δανειστών και των επενδυτών μας.